Bir zamanlar kralın biri, doğrunun
göreceli görünümünden rahatsız olmuştu.
Mutlak bir hükümdar olduğundan göreceli
doğruyu kaldırıp, bir fermanla, mutlak
doğruyu kabul ettirmeye karar verdi.
Yasası basitti. Şehre girip de mutlak
doğruyu söylemeyeni, yalancıyı, hemen
asacaklardı.
Doğrunun yüce anlatımını bulduğuna
emindi.
Krallığın yakınında yaşayan çılgın bir
ermiş, fermanı duyunca epey güldü.
Ertesi gün kralın huzuruna çıktı ve
şöyle dedi: ”Fermanına göre bu yalanı
söylediğim için beni bugün asacaksın.”
Kral şaşırıp kalmıştı. Bu çılgın adamı
asamazdı çünkü o zaman doğruyu söylemiş
olurdu; ne de onu yalan söylediği için
asabilirdi.
Bunun yerine krallığını terk etti ve
ermişle birlikte mutlak doğrunun esasını
öğrenmeye gitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder